Na terenach rolniczych wysoce naganne, niebezpieczne i nie mające żadnego uzasadnienia jest wypalanie traw w okresie wiosennym i resztek słomy po żniwach. Prowadzenie czynności wypalania pozostałości roślinnych na obszarach, gdzie jest to zabronione, a także w sposób źle zorganizowany i bez należytego zabezpieczenia najczęściej prowadzi do rozprzestrzeniania się ognia poza teren zamierzonego wypalania. Doprowadza to często do pożarów lasów, zabudowań i naziemnych urządzeń technicznych. Niejednokrotnie zagraża to bezpieczeństwu ruchu drogowego na drogach przebiegających przez tereny objęte wypalaniem (zadymienie), co może prowadzić do powstania groźnych w skutkach kolizji i wypadków drogowych.
Wypalanie traw i ściernisk zagraża życiu podpalaczy. Corocznie na skutek zaczadzenia, poparzeń i spaleń podczas tych czynności giną ludzie, zwłaszcza osoby w starszym wieku, a niejednokrotnie w takich pożarach ludzie tracą dobytek całego życia. Podczas wypalania niszczy się mikroorganizmy glebowe poprawiające żyzność gleb, giną pożyteczne owady oraz zwierzęta polne. Ziemia na „wypaleniskach” wbrew temu, co sądzą zwolennicy wypalania traw staje się jałowa. Ogień hamuje asymilację azotu z powietrza oraz proces gnicia pozostałości roślinnych, które tworzą urodzajną warstwę gleby.
Zgodnie z art. 124 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880 ze zm.) zabrania się wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych , szlaków kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów.
Wypalania pozostałości zabrania również art. 30 ust.3 ustawy z dnia 28 września 1991r o lasach (Dz. U. z 2005r., Nr 45, poz. 435 ze zm.)
Jednocześnie przypominamy, że wszyscy rolnicy, którzy starają się o dopłaty bezpośrednie do gruntów rolnych, muszą przestrzegać zasad „dobrej kultury rolnej”. Wśród tych zasad jest m.in. zakaz wypalania łąk, pastwisk oraz ściernisk. W związku z powyższym zabiegi te mogą skutkować odebraniem dopłat bezpośrednich za nie utrzymanie gruntów w dobrej kulturze rolnej.
Zgodnie z art. 131 ustawy o ochronie przyrody za wypalanie łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych, trzcinowisk lub szuwarów grozi kara aresztu lub grzywny.
